Ocak....
Leylaya gömdüm ruhumu,
Göz yaşlarımla suladım.
Yalnızlığıma küfrettim de..
Yokluğunu şiirler yazmadım,
Varlığına yazmak bir düş..
Açmadım kalbimi sayfalara,
Düşlemedim.
Payımızda hep bir yalnızlık,
Nakarattı takılı kalmış,
Bir aşk şarkısı..
Ya da çözülemeyen bir bot bağcığı.
Duvarlar ördüm,
Kalbimin sınırlarına..
Gün ışığı görmeyen,
Çiçekler yetiştirdim..
Dalgaların sesine yazdım
Sensizliğimi.
Çıplak ayaklarımla yürüdüm,
İkimizin yerine
Çakıltaşlarına basa basa,
Karlı bir Ocak akşamında..
Leyla karanlığında.....
Demiştim sana bu fotoğrafa bir şiir yakışır diye baksana ne güzel yakışmış:)
YanıtlaSilBu arada çakıltaşları çok güzeldir de herkesin harcı değildir çıplak ayakla çakıltaşlarının üzerinde yürümek. Yürünüyorsa hala çarpıyor demektir yürek.
Şiiri yazdım, sonunda da çakıltaşı olunca fotoğraf "bu" olsun dedim. (: Yani şiire fotoğraf oldu :P
SilÇıplak ayakla çakıltaşları üzerinde yürümenin; böyle bir anlamı olduğunu bilmiyordum. Yazarken daha çok, hani yaz sıcağında basılmayacak kadar sıcak olur kışında basılmayacak kadar soğuk. Arası yok yani...
Şiire de çakıltaşı yorumlarınıza da bayıldım . Ali , özlemişim şiirlerini :) Hamiyet sen de blogunun yoruma kapatmışsın . Umarım iyisindir arkadaşım ...
YanıtlaSilTeşekkür ederim, bende özledim.. Ama senin şiirlerini. (: Evet Hamiyet bloğunda kapatmış yorumları; genel geçer şeyler yüzünden...
SilInstagramdan DM atabilirsin Hamiyete, ben öyle yapıyorum. :D
Ama ben oradan takip etmiyorum ki ikinizi de .. Hemen takibe alayım :) benimki malum kahvetelvesi :))
Sil"duvarlar ördüm, kalbimin sınırlarına" hayatımın gerçeği bu sözcükler kalemine sağlık
YanıtlaSilDuvarlar yıkılmak içindir. (:
Silleyla ismine bayılıyorum!
YanıtlaSilhangi şiirde şarkıda geçerse geçsin çok yakışıyor, hüzünlü bir isim leyla :)
Manası güzel,
SilKedere gömüyor hüznü.. (:
Kim bu leyla yokluğuna adanmışlığın , kimsesizliğin , kendini kaybetmişliğin.. :)
YanıtlaSilLeyla geceydi,
SilGece demekti.
Oyle işte gece gibi kimsesizim.
Ne ay var ne de yıldız...