Bugün iş dönüşü aklıma 1. sınıftaki bir anım geldi, kendi kendime gülmeye başlayınca paylaşmadan edemedim. Babam sağolsun daha okula başlamadan okumayı yazmayı, toplamayı çıkartmayı öğretti. Açev in de katkısıyla bayağı pekiştirmiştim, ilk okula başladığımda da 2. sınıftan başlatacaklarmış da sınıf öğretmenim temeli sağlam olsun 1. sınıfı okusun demiş. Neyse efendim sınıfın en çalışkanıyız işte sınavlar hep 5 pekiyi çift çıldız. :P Böyle günler günleri izliyor işte...
Dönelim konumuza, sizlerinde başına gelmiştir... Öğretmen bir soru sorar siz yapamazsınız, öğretmende der ki!
-"1. sınıftan bir öğrenci çağırsak o bile yapar."
Hehh, işte o 1. sınıftaki çocuk ben oluyorum. Yine bir gün dersteyiz kapı çaldı, N.Ö. girdi içeri 5/B sınıfının hocası bir öğrenci istiyor. Bizim sınıfında gözde öğrencisi benim ya hani, öğretmen de beni gönderiyo... Merdivenleri çıkarken düşünüyorum acaba niye çağırdılar beni... Kafamda deli sorular. Neyse sınıfa giriyoruz selam fişman derken hoca tahtadaki soruyu gösteriyor...
-"Soruyu çözermisin?"


Tahtaya döndüm bir baktım 2x li bir şeyler. Yalnış hatırlamıyorsam 1 bilinmeyenli denklemdi. "25=2x+11" "x=?" gibi bir şeydi. Soru bana baktı ben soruya, yaklaşık bu 1dk. kadar devam etti. :P Sonra döndüm hocaya yapamıyorum dedim ve dememe kalmadan tüm sınıf hunharca gülmeye başladı... Anlamadım neye güldüklerini.. (: Sonra çıktım sınıfıma geri döndüm.
Olayın ne olduğunu yıllar sonra çözdüm, durum bundan ibaretti ve sonuçta ben hocayı yalancı çıkarmıştım. ((:

Öyle işte... İyi geceler, tatlı rüyalar...