Günün aydınlığı gibi örtmez dertleri; ne varsa başına üşüştürür. Karabasanın eksik olmaz.  Darlanırsın, yastığa başını koymanın kendini asmaktan farkı kalmaz. Sonra düşünürsün, “Hata bende mi?” diye. Evet, insanlara seni bu hale getirecek yüzü verdiğin için suçlusundur. Kabullenemezsin. Ve bu suçunu kabullenemediğin için de, geceler senin için hüzün olarak kalmaya devam eder.