Sevdiğim tüm renklerden geçiyorum birer birer. Dokunuyorum parmak uçlarımla kalplerine. Yüklendikleri duyguları hissetmem lazım biliyorum.

Siyahtan geçiyorum ilk. Parmak uçlarım yanıyor adeta. Ne kadar acı hüzün günah varsa gizlenmiş ruhunda. Yüreğim yüreğinde attı bir süre ağladım...

Zor dedim siyah olmak zor. Zor ve mağrur. Dik tut başını siyah olamaz herkes taşıyamaz bunca yükü. Güçlüsün sen. Uzaklaşırken yanacağımı bile bile öpüyorum siyahı kavruluyor dudaklarım...

Yeşile dokunuyor parmaklarım şimdi. İçime akıyordu dünyanın tüm nehirleri bilmediğim güneşli ülkelerin üstünde uçtum herkes selam söyledi yeşile. Ne mutlu dedim yeşil olmak güzel huzurlu. Burda kalmalıyım belkide...

Bunu düşüne düşüne mora geçti parmaklarım istemsiz. Mağrurdu mor asildi. Kralların asaleti sinmişti üstüne biraz tepeden bakar gibiydi bana. Yüreğin dedim yüreğini görmem lazım seninle kalabilmem için. Yalnız kalmak istiyorum dedi esefle. "Asiller hep yalnızdır sen de yalnız kal". Düşündüm elini sıktım asaletle "olmaz" dedim yalnızlık zor .El salladı arkamdan "mutluluk" diledi içinden duydum...

Sarıya yürürken mutluydum. Parmaklarım dans etti adeta sarıyla. Beni çocukluğumdaki sarı kumlarda oynattı güneşle tanıştırdı papatyalardan taç yaptı elleriyle. Çocuk gibiydi; neşeli uçarı haylaz. Dünyanın tüm kederinden uzak gibiydi. Seni sevdim dedim "kal" dedi aniden! "Kalamam" buraya ait değilim dedim içimden. Döndüm arkamı tüm çocukluk anılarımı ve oyuncaklarımı emanet ettim ona. Biliyorum diğer emanetlerin arasına koydu benimkileride. Benim gibi yolunu kaybetmiş bir yalnıza sunmak üzere koydu yüreğine bunuda. "Hoşçakal ve hep böyle kal sarı"...

Yürümeye devam ediyorum hangi renge gittiğimi göremeden. Gözlerimdeki ışık engelliyordu görmemi. "Beyaz" dedi içimdeki ses gizlice. Ürktüm. Bu kadar sakin dingin bomboş bir ortamda çırılçıplak hissettim kendimi. Miyonlarca göz gezdi üstümde ifadelerini görmediğim milyonlarca yüz sustu. Boşlukta yapayalnız duygusuz ve ruhsuz kaldım. Sevdim bir an bunu. Acı yoktu kaygı sıkıntı. Arınmıştım her şeyden. Sevinçte yoktu ama nötrdüm tamamen...

"SİYAH" dedim içimden aniden. Siyah sarmalar beni. Acımı bilir beni anlar. Konuşmaz sormaz ama dinler bilir dedim. Geri döndüm sessizce aynı yollardan. Selam verdim usulca tüm renklere ve veda ettim içimden. Siyahın kapısında buldum kendimi. Gel demedi geldim demedim sarıldık sadece. Biliyorum beni bekliyordu hiç söylemesede. Ve ben bilmeden ne çok özlemiştim onu.

Durduk bakıştık ve geceye karıştık aniden. Şarkılar sustu hayat durdu mutluydum...