İncil’deki ”Komşunu kendin kadar sev” öğüdü, insanın kendi bütünlüğüne ve eşitsizliğine gösterdiği saygının, kendine olan sevgi ve anlayışın, başkalarına duyulan sevgi ve anlayıştan ayrı tutulamayacağını belirtmektedir. Kendime duyduğum sevgi, başkalarına duyduğum sevgiye, koparılamayacak kadar sağlam kaynamıştır. Bencillik ve kendini sevme, aynı olmak bir yana birbirinin zıddıdır. Bencil kişi kendini çok fazla değil çok az sever, hatta kendinden nefret eder.