Günaydın mutsuzluğum, umutsuzluğum, korkularım, yalnızlıklarım…
Yine aynı sabahın yarı siyah yarı aydınlığına uyandık seninle. Bizim gibi kaçı birine sevmek adına yok oldu? bir adamın, bir kadının ellerinde. Bizim gibi kaçı telef etti duygularını boş bir umut peşinde. Her sabah bu seferkinin başka olacağını söylüyorum kendime ama olmuyor. Yanıma geliyor, bana bakıyor, kirpiklerini seviyorum birde bakışından ziyade. Gidip sarılıyorum geldiğimde, yanına gidip bir daha sarılıyorum gidiyorum bahanesiyle ve istiyorum ki hiç bitmesin bu sarılmalar. İstemediğim herkes burnumun dibindeyken, hop diye çıkıp beni boğarken ben ona kaç gel demek istiyorum. Bir an tüm herşeyi tut ve bana gel. Bırak telaşı zaman, korkuyu hayat yaşasın yerimize.