Ayrılığın vurduğu yerdeyim.
Her yanıma sen, sen kondu.
Siyah beyazdı hayatım, başlangıcım oldun.
Birinci perdem demiştim, öncesi yok.
Soğuk mezar taşıma bakmadan dört nala koşuyorum hayata.
Ara sıra yorgan oluyorum, gecenin karanlığı üzerimde tül gibi,
Gözlerine abanıyorum ruhun duymuyor,
Sabah gün ağarana dek seviyorum..
Aldığın nefeslere karışıyor ciğerim, sen oluyorum..
Uykuda gülüyorsun kah sağımda, kah solumda,
Kapalı olsa da gözlerin, sana akıyor bin bir edayla yüreğim,
Huzur buluyorum koynunda kokun, hala yeni doğan gün gibi.
Soluğun bildiğim kır çiçekleri.
Uyanınca hissettiğim acı da sen varsın.
Daralıyor dünyam.
Bir karışlık doğu - batı,
Adım atacak yer kalmıyor,
Sabırla uzanıyorum toprağa geceyi bekliyorum.
Yine sana akacağım biliyorum…